Maastricht Museum toont Romeins erfgoed
Auteur: Harry Lindelauf
Fotografie: Harry Lindelauf
De binnenkomer is meteen een pronkstuk: het stenen beeld van een machtige leeuw die domineert over zijn prooi, een verslagen paard. Het nieuwe Maastricht Museum in Centre Céramique weet dat een eerste indruk belangrijk is en pakt dus meteen uit met dit 1800 jaar oude beeld, dat in 1963 op de plek van de Romeinse brug uit de Maas is gebaggerd.
Het Maastricht Museum verdeelt de geschiedenis van de stad in vijf periodes die afwisselend in een groene en in een blauwe omgeving worden gepresenteerd. De Romeinse tijd is vertegenwoordigd met een selectie uit de rijke voorraad vondsten die het depot van Centre Céramique biedt. Die voorraad is zo omvangrijk dat het kiezen een ‘luxe probleem’ is voor hoofdconservator Astrid Smeets. Het is volgens haar de bedoeling dat de presentaties de komende maanden worden afgerond en daarna de inhoud wisselt.
Olterdissen en Rieu
Opmerkelijk is dat het museum die wisselingen afstemt op de wensen van de bezoekers. Directeur Wim Hupperetz: “Wij doen dat anders dan gebruikelijk. Meestal bepalen de experts wat de bezoeker te zien krijgt. Wij willen onze presentatie meer van onderop halen, de bezoekers kunnen via een formulier of via de website aangeven wat zij willen zien.”
De eerste reacties tonen een voorkeur voor lokale beroemdheden zoals Fons Olterdissen, Pieke Dassen, en ja, André Rieu. Die laatste lijkt bij leven en welzijn nog niet toe aan een plek in het museum, maar Wim Hupperetz ziet hem wel als kandidaat voor het inspreken van de audio-tour. Uiteraard in het Maastrichts.
Gladiatoren
Een andere opvallende Romeinse vondst is een grafsteen met de afbeelding van twee gladiatoren aan het eind van een gevecht. Helm, schild, zwaard, lendendoek en beschermers voor arm en been zijn duidelijk herkenbaar. Dat geldt ook voor de uitkomst van het gevecht: de rechter gladiator is verslagen en vraagt met een handgebaar om zijn leven.
Raadselachtiger is de dodecaëder in een van de vitrines. Resten zijn als kleine fragmenten gevonden tussen Maastricht-Mariënwaard en Rothem, en dankzij 3D-printen is het gelukt het oorspronkelijk bronzen voorwerp te reconstrueren. Maar wat nog niemand is gelukt: achterhalen waar de Romeinen de dodecaëder voor gebruikten.
Jupiter-pijler
De tweede reconstructie is van de hand van archeoloog Titus Panhuysen. Op basis van fragmenten die in 1865, 1910 en 1983 zijn gevonden, tekende hij de Jupiter-pijler die op de plek van het huidige hotel Derlon stond. De pijler was volgens Panhuysen negen meter hoog en had aan alle vier de kanten beeldhouwwerk. Op de top stond een beeld van Jupiter, oppergod en god van de hemel en het weer. De pijler was onderdeel van een heiligdom waar vermoedelijk ook een tempel onderdeel van was. Het Maastricht Museum heeft de Panhuysen-tekening op ware pijler-grootte afgebeeld en zal de fragmenten erbij presenteren.
Maastricht Museum aan Plein 1992 ligt dicht bij de Via Belgica-wandelroute door Maastricht. Het museum krijgt in de loop van 2023 zijn uiteindelijke vorm. Binnenkort wordt het museum op de eerste etage uitgebreid met de ruimte tussen Centre Céramique en Café Zuid. Aan de vaste tentoonstelling worden wisselende tentoonstellingen toegevoegd. Tot 7 januari 2024 is dat ‘Maastricht 1673 – de Zonnekoning verovert de stad’.
Kijk op www.maastrichtmuseum.nl voor meer informatie en de openingstijden.
